dappermarkt

Na het paardrijden naar Amsterdam gereden. Gina wilde heel graag naar de Dappermarkt en Jazz en Ruby willen er elke dag wel heen. Ze moeten al lachen als ze gaan omdat iedereen "schat" tegen ze zegt EN, omdat ze inmiddels geen onbekenden meer zijn krijgen ze bij bijna elke kraam wel iets leuks of lekkers. We beginnen bij de dierenzaak, hamstertjes kijken en dan uiteindelijk gaan we de hele markt over. Gina wist niet waar ze kijken moest want buiten dat het leuk was en heel gezellig zijn de prijzen bij de Dappermarkt echt geweldig. Daar kun je echt met weinig geld toch hele leuke dingen kopen. Op de Dappermarkt loopt iedereen door elkaar heen, alle culturen, en dat gaat prima. Zo hoort het, gewoon samen genieten. De meiden vinden het geweldig, ik voel me er goed thuis en je mag lekker jezelf zijn. Niemand kijkt je gek aan, je verdwijnt in de massa, je bent 1 van de heel velen, je hebt geen verhaal, geen geschiedenis, je bent wie je bent en dat is goed. Daar hou ik van en daar kom ik dan ook wel echt tot rust. Duizenden mensen om me heen en ik kom tot rust, grappig

dappermarkt

zaterdag

Elke zaterdag is het hetzelfde, om 7.00 uur 's morgens begint het al: "Pap, denk je dat ik op Fifi of Spikkel moet ?". "Lieverd, ik zou het niet weten, we gaan zo kijken". Om 5 over 7 zegt Jazz dat het toch echt tijd gaat worden om te douchen want we zouden wel eens te laat kunnen komen. Door de week is het een groot drama om Jazz op tijd naar school en uit bed te krijgen maar op zaterdag is dat geen enkel probleem. Want dan gaat ze met Ruby, haar hartsvriendin, paardrijden. Zo klein als ze is wil ze eigenlijk het liefst op het grootste paard. Mooi hoor. Als het even kan dan gaat Wendie ook mee. Soms moet ze dan nog wel even boodschappen doen, maar heel soms zitten we dan met alle andere trotse ouders te kijken naar de verrichtingen van onze kinderen. Wat ben ik dan blij dat ik dat gewoon zo mee mag maken. Samen met mij vrouw, aan een bakkie, op zaterdagmorgen 9.00 uur. Wat wil ik nog meer. Jazz die af en toe eens kijkt of we wel opletten. Ik kan haar dan wel opvreten. Wat fijn dat ik erbij kan zijn.

madonna

Mooi is ze he, madonna. Dit is dus mijn madonna. Foto's gemaakt voor een speciaal boek met kopstukken uit Apeldoorn. Een boek met verhalen van markante Apeldoorners met een verhaal en een foto van hun alter ego. Mijn wendie was er dus ook bij, want ze heeft echt iets "neergezet" met Central Park. Prachtig tentje met een hart, en dat hart is dus Madonna. Mijn Madonna heeft genoeg meegemaakt om uiteindelijk ook een standbeeld te krijgen in Apeldoorn. Een verhaal en foto is eigenlijk nog niet genoeg om haar te laten zien wat ze wel niet waard is. Niet alleen voor mij maar ook voor heel veel mensen die bij Central Park komen en doordat ze met haar hebben gesproken weer zin hebben in het leven. Altijd vrolijk, het glas is altijd half vol en alles is altijd nog steeds de moeite waard. Ik denk dus dat ik het standbeeld niet alleen hoef te bouwen want er zijn er vast genoeg die me willen helpen.

Voor mij is ze de rots in de branding, hart op de tong, gaat niks uit de weg en is nergens bang voor....vrouw naar mijn hart dus. Recht door zee en rechtvaardig, alles voor de kids. Ik heb het haar niet gemakkelijk gemaakt, en nog steeds is ze bij me. Tijd voor wendie om te schitteren. En dat doet ze. Daarvoor hoeft ze niet in een boekje te staan, een standbeeld te krijgen of iets anders. Kom maar eens kijken in Central Park en je ziet het zelf.

Wendie, i love you

deadline

DEADLINES, ze horen erbij in mijn werk. Het hoort erbij, je weet dat het komt, en toch is het elke keer weer hetzelfde, een race tegen de klok. Hoe kan dat nou ? Ik had het toch goed gepland, we waren toch op tijd en alles was toch helemaal klaar ?

Dat had je maar gedacht. Elke keer weer komt er toch nog iets tussen, is er plotseling iets veranderd of heeft de klant een heeeeeeeel klein verzoekje. Het hoort erbij en je moet er goed mee omgaan, maar soms....

Nog even en dan gaat het nieuwe sportmagazine en 055 magazine naar de drukker. Ben benieuwd wat het gaat worden ?

De boys blijven er "altijd" rustig onder, geen stress!

nog een paar fotootjes van het dauwtrappen.

dauwtrappen 2

Een kwartiertje nadat we de top-broodjes op hadden waren we aangekomen bij Kieveen. Zoals gewoonlijk was de begroeting weer meer dan hartelijk door John en Loes. Altijd een vriendelijk woord en John heeft altijd wel een schuine bak in de aanbieding. Al snel waren Sheila en Hugo ook aangekomen en ze hadden kleine Skip bij zich. Wat een klein mannetje (ik wil er ook nog 1 !!!!!!). Even gezellig zitten kletsen met Hugo. Hij maakt zich best zorgen over zijn baan. Kan ik me best voorstellen. Net vader en nu maar afwachten wat de bazin beslist. Dat motiveert niet echt. Aan de andere kant, gewoon knallen en zorgen dat ze niet zonder je kan.

Jazzie en Ruby vermaakten zich en John toonde nog even de nieuwe bank die ze hebben gemaakt voor Central Park, echt vakwerk.

De terugweg namen we, op advies van John, een andere weg. Hadden we niet moeten doen. De weg ging langs de snelweg en dat maakte het er nou niet bepaald rustiger op. Wendie vond het maar niks en ik ben uiteindelijk maar naast Jazzie gaan fietsen om Wendie zich wat minder zorgen te laten maken. Jazzie had er even geen zin meer aan, maar door samen tot 346 te tellen had ik toch even 5 kilometer kunnen rekken en zo waren we toch nog snel in Beekbergen beland. In Beekbergen een lekker ijssie, wat een mooie ijszaak. Dat zag er perfect uit en het ijsje smaakte heerlijk. Jazz nam uiteraard een slush puppie en ja, ik nam as usual een citroenbolletje met slagroom, lekker hoor!

Ruby en Wen hadden allebei een mac flurry en wen moest toch echt even het cheesecake ijsje proeven. Ze vond dat cheesecake-ijs nou niet echt lekker, maar ja, in ieder geval geproefd.

Op krachten gekomen waren we snel in Apeldoorn, daar Ruby afgezet en wij eindigden onze dauwtrapervaring waar we ook begonnen: Central Park.

Wendie was al snel weer in de keuken te vinden om iets lekkers te maken. Chantal, Marcel en Jay waren ook naar Apeldoorn gekomen. Na een half uurtje zaten we aan een lange tafel met de crew van CP, en de family. Heerlijk gegeten. Jazzie was moe en had het een beetje gehad met Jay. Denk dat ze allebei moe waren. Nog even Hints gespeeld met de crew van CP.

Wat een leuke dag. Jammer dat ik wen achter moest laten omdat ze moest werken maar nu lig ik met de prinses op de bank. Mooie afsluiting van een topdag,